ضیایی در تنظیم سیر تاریخی امانتداریاش را حفظ میکند، اما در ترسیم کاریکاتورها تیغ تیز انتقادش را در برابر چهرهی تاریخ میکشد تا عیار درستی و نادرستی اعمال را با زبان طنز بر زبان بیاورد. اگر به هر یک از این 437 اثر به عنوان تک اثر نگاه کنیم شباهت این آثار را با کاریکاتورهای فکاهی مانند مجلهی گل آقا که وابسته به یک خبر هستند در مییابیم. از سوی دیگر، هر کار در ذات خود یک اثر بدون شرح است. در واقع ضیایی تلفیق یا حد وسطی از کاریکاتور مطبوعاتی و بدون شرح را پیش روی مخاطب میگذارد.
صفحه 85
در حال حاضر دیدگاهی برای این کتاب ثبت نشده است.
مقالات پیشنهادی
کتاب های پیشنهادی
دیدگاه خود را با ما به اشتراک بزارید