چالشگر

امریکایی‌ها ممکن است زیبایی را تحسین کنند، اما، در اصل، مبهوت عظمت هستند. به گرند کنیون، جنگلهای سرخ کالیفرنیا، ترمینال بزرگ مرکزی، دیسنی ورلد، خودروهای صحرایی دو دیفرانسیل، نیروهای نظامی امریکا، جنرال الکتریک، ساندویچ یک‌چهارم پاوندی دوبل (با پنیر) و وِنتی لاته فکر کنید. اروپایی‌ها هوادار پیچیدگی هستند و ژاپنی‌ها خُردگرایی را تقدیس می‌کنند. اما، امریکایی‌ها، به بزرگی، خصوصاً اَبَر بزرگی، دل بسته‌اند. 

به این دلیل است که چین تا این حد ذهن آمریکایی‌ها را آزار می‌دهد. وسعت این کشور امریکا را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد و جمعیت 1.3 میلیاردی آن چهار برابر امریکاست. طی بیش از صد سال، بازرگانان و میسیونرهای امریکایی فرصتهای موجود در این کشور را در رؤیاهایشان داشته‌اند – یک میلیارد نفسی که باید رستگار شوند، دو میلیارد زیر بغلی که باید بوزدایی شود - اما هیچ‌گاه ورای این رؤیاها نرفته‌اند. چین خیلی بزرگ اما خیلی فقیر بود. خاک خوب، کتاب پرفروش پرل باک (و نمایشنامة فیلم آن) چهره ماندگاری از چین تصویر کرد: جامعه‌ای کشاورز با دهقانانیتلاشگر، زمین‌داران حریص، قحطی و سیل، طاعون و فقر!