شورای کتاب کودک

چه نیازی باعث شد که شما و همکارانتان به این نتیجه برسید که نهادی به نام شورای کتاب باید شکل بگیرد؟

همه ما کم و بیش دوره تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در حالی می‌گذراندیم که آموزش رسمی ایران شکل می‌گرفت و وسعت پیدا می‌کرد. دبستان‌ها جای مکتب‌خانه‌ها را می‌گرفتند. دانشسراهای مقدماتی و سپس دانشسراهای عالی تأسیس شدند. کتاب درسی یکسان برای همه مدارس نوشته می‌شد و جمعیت باسواد کشور، گرچه کُند، ولی روزبه‌روز بیشتر می‌شد. آن دسته از ما که موفق به تحصیلات دانشگاهی شد به نکته‌هایی توجه داشت که عملاً ادبیات و هنر را از حوزه بزرگسالان به حوزة نوجوانان و کودکان اشاعه می‌داد. در مدارس قدیم ما، کودکان خیلی زود با حافظ و سعدی آشنا می‌شدند. کمتر کتاب‌هایی وجود داشتند که به نیازهای سنی و عاطفی آنها در سن رشد توجه داشته باشند. تلاش‌هایی از جانب کسانی چون عباس یمینی شریف و ابراهیم بنی‌احمد در زمان ما برای سرودن شعر، به‌وجود آوردن نشریات و ترجمة کتاب‌ها صورت گرفته بود، اما هنوز محدود بود. تأسیس مدرسه‌های ملی این نیاز را بیشتر عیان کرد. به‌خاطر دارم که برای خواندن ترانه و سرود با کودکان کودکستان منبع فارسی در اختیار نداشتیم. کتابچه‌ای