کتاب تنها دویدن

این کتاب را در بیابان‌ها و روستاهای ایران ابتدا به زبان انگلیسی نوشتم، زیرا آرزو داشتم سرزمین و فرهنگ افتخار آمیزی که در آن زاده و بزرگ شده ام در صحنه گسترده تری شناخته شود. آرزو داشتم بدانم بازتاب ایده ها و اندیشه هایم در سطح جهانی و فراتر از مرزهای وطنم چیست و در عین حال می‌خواستم برای پیشرفت این

اندیشه ها از افکار و تجربیات پژوهشگران کشورهای دیگر کمک بگیرم.

اگرچه به دلیل سالها تحصیل و کار در خارج از کشور، نوشتن به زبان انگلیسی برایم آسان تر بود ولی هرگز از شیرین ترین زبان دنیا یعنی زبان مادری و زبان حافظ، سعدی، فردوسی و مولانا فارغ نبوده ام. همیشه گنجینه های زبان فارسی سرچشمه الهام هایم بوده و خواهند بود.

زمانی که در دشت‌ها و روستاهای ایران و در تنهایی فقط با خودم مسابقه می دادم و در درونم جست و جو می‌کردم، کتابهایی از این دست، می توانستند دلگرمی و الهام بیشتری به من بدهند. به همین دلیل فکر کردم شاید این کتاب با انتشار به فارسی بتواند مددکار پژوهشگران دیگری باشد امیدوارم که با نگارش آن به فارسی با همه نارسایی هایی که دارد شعله یا امیدی در دل جوانانی که روحشان پر از تلاش و آرزوهای فرزانه است افکنده شود و به آنها نشان بدهد که آنچه ما در این سرزمین داریم فقط شعر و ادب کهن و بناهای قدیمی نیست بلکه فرهنگمان مرغزاریست مملو از نهال‌های جوان و پر ارزشی که اگر آنها را در ژرفای قلب خود بشناسیم و پرورش دهیم در جهان معاصر و دنیای قرن بیست و یکم طالب و خریدار بسیار خواهند داشت.