داستان‌های گرد آمده در این کتاب از دو مجموعه‌ی کتاب شـن (شش داستان نخست) و گزارش برودی (سه داستان آخر) برگرفته شده‌اند. تا جایی که می‌دانم، همه‌ی این داستان‌ها (جز داستان « دوئلی دیگر ») برای نخستین بار به فارسی برگردانده می‌شوند. داستان «دوئلی دیگر» را قبلاً زنده یاد احمد میرعلایی، به نام «پایان دوئل»، به فارسی ترجمه کرده است. علت ترجمه‌ی مجدد آن ارتباطی است که بین این داستان و داستان قبلی‌اش، «دوئل»، وجود دارد. در متن اسپانیایی گزارش برودی، این دو داستان از پی هم می‌آیند و عنوان اصلی اثر، «دوئلی دیگر»، خود نمایانگر تأکید بورخس بر پیوند بین این دو داستان است، که اگرچه هرکدام ماجرایی مستقل را روایت می‌کنند، در عین حال شرح دو گونه‌ی نامتعارف دوئل هم هستند: دوئلی عاطفی / روانی بین دو زن هنرمند، از یک سو، و کینه توزی بدوی دو گاچو نسبت به یکدیگر که با دوئلی نامعمول پایان می گیرد، از سوی دیگر.