تاریخ مدرن تاریخ زیبایی شناختی سازی هاست ـ و زیبایی شناختی سازی در هر حال ادعای حفاظت را پیش می کشد. ما تقریباً همه چیز را به صورت زیبایی شناختی در می آوریم و می خواهیم کمابیش همه چیز را حفظ کنیم؛ از جمله زمین، اقیانوس‌ها، اتمسفر، گونه های نادر حیوانی و گیاهان عجیب و غریب. این شامل انسان‌ها نیز می شود.

انسان ها نیز به سان چیزهایی درخور تعمق ظاهر می شوند که شایسته ی ستایش و مراقبت اند. تا مدتی هنرمندان و متفکران بودند که برای حق بی چون و چرای ارائه ی خود به جامعه - برای آن که آثاری خود آفریده شوند ـ به روش خاص خود مبارزه می‌کردند، امروزه هر کسی نه تنها حق دارد، بلکه موظف است که خود را طراحی کند. ما مسئول شیوه ی ارائه ی خود به دیگران هستیم- و نمی توانیم از این مسئولیت زیبایی شناختی طفره برویم.