همه فکر می کنند دهه ۱۹۵۰ زمانه سادگی و معصومیت، مجالس رقص و عشق و عاشقی و نوشیدن میلک شیک در قنادی پاپ بوده. اما درست مثل تمام روایات نوستالژیک از «روزگاران خوش گذشته» این تصور هم ناشی از تحریف کامل واقعیت است تا هول و هراسی را که آمریکایی ها را تا پاسی از شب بیدار نگه می داشت، از یادها ببرد. جدا از بارش هسته ای و تهاجم فراگیر کمونیسم به مدارس، حکومت و صنعت تفریح و سرگرمی، شبحی نیز این دهه را تسخیر کرده بود: نوجوانان بزهکار و جامعه ستیز با جلیقه‌های چرم مشکی و موهای اردکی و پوزخند جاودانه الویس پریسلی.

صفحه 9