تامس ولف سی و هشت ساله مُرد، با دو رمان بلند و مجموعه ای از داستانهای کوتاه و البته هزاران صفحه دست نوشته ای که می‌بایست پسامرگ تنظیم و منتشر می شد؛ اما متن کامل دری در کار نیست اگر در زمان حیات او روی انتشار ندید دلیلش وسواس نویسنده ی جوان یا سختگیری ویراستارش نبود، بلکه چون همان دو پاره ی نخستین داستان که پنج سال قبل مرگش در مجله ای منتشر شد به سبب زبان گزنده و تصویرهای

بیرحمانه و اشارات صریح داستان که با نثری افسونگر روایت می‌شود به دادگاه و طرح دعوی انجامید. راز افسونگری نثر ولف در توجهش به جزئیات و نورها و رنگ‌ها و لحظه ها و حرکات و صداها و اجرای زبانی آن هاست.