در پاییز ۱۸۷۲، واگنر نیچه را به بایرویت دعوت کرد تا به رسم روزهای تریبشن کریسمس و زادروزِ کوزیما را جشن بگیرند. نیچه نپذیرفت؛ هیچ دانشجوی فیلولوژی‌ای در نیمسال تحصیلیِ پیش‌رو ثبت‌نام نکرده بود و توانِ رویارویی با شرم حاصل از آن را نداشت. در عوض برای گذران تعطیلات به خانه در ناومبورک رفت، جایی که در آن فرانتسیسکا و الیزابت نه زایش تراژدی را شکست تلقی می‌کردند و نه به ناتوانی‌اش در تألیف قطعه‌ای موسیقیِ خوب، کامل کردن مجموعه درس‌گفتارها در بابِ آموزش یا جذب بیش از دو دانشجو به کلاسِ سال جدیدش در دانشگاه اشاره‌ای می‌کردند.