رمان‌های مهم قرن بیستم در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته‌ی پروست به زبان فرانسه، اولیس جویس به زبان انگلیسی و خواب‌گردهای هرمان بروخ به زبان آلمانی هر یک به شیوه‌ی خود این سه‌لایه‌ی بحران را آشکار می‌کنند و همین امر آن‌ها را به لحاظ فرم از فرم سنتی رمان متمایز می‌کند؛ از آن زمانی که بیش از سایر فرم‌های هنری متأثر از قرن نوزده بود. زمان مدرن دیگر در خدمت «سرگرمی» نیست و قصد ندارد «نصیحت» کند (بروخ)، «دیگر توصیه‌ای برای خواننده آماده نکرده است» (بنیامین)، بلکه خواننده را مستقیماً با مسائل و فرم‌هایی روبه‌رو می‌کند که فقط بر کسی مکشوف می‌شوند که خودخواهان مواجهه با آن هاست. اما به این ترتیب رمان این همه فهم‌ترین فرم هنری که تاکنون از بیشترین مخاطب برخوردار بوده است ناگهان به پیچیده‌ترین و اسرار آمیزترین فرم هنری بدل می‌شود. هنر ایجاد هیجان به معنی پیشین کاملاً کنار گذاشته می‌شود و با از میان رفتن هیجان دیگر خبری از مجذوب شدن منفعل پیشین نیست. 

.... این اثر سه‌گانه‌ای است که به سه دوره از تاریخ اروپا می‌پردازد و سال ۱۸۸۸، فروپاشی رمانتیک دنیای قدیم سال ۱۹۰۳ آشفتگی آنارشیستی دوران پیش از جنگ و سال ۱۹۱۸، نهیلیسم واقع نگر فعال شده را به عنوان سه مقطع مهم تاریخی برجسته می‌کند. البته نه برای آن که با تکیه بر این سه مقطع سیر رویدادها را این یا آنگونه روایت کند بلکه می‌خواهد با نگاهی پیگیر و منطقی آن چیزی را شرح دهد که بروخ آن را «فروپاشی ارزش‌ها» می نامد.

برگرفته از مقاله‌ی «هرمان بروخ و رمان مدرن»؛ هانا آرنت