زنان به مثابه معماران مشروطه

در ایران پیش از قاجار با زنان که در پشت درهای بسته‌ی خانه محروم از هر گونه تسهیلات نظیر آموزش تعلیم و زندگی اجتماعی بودند به مانند موجودات بدون فکر رفتار می‌شد. آنها به جان کندن در خانه و فرزند آوری محدود شده بودند و کنیزان شوهران خود به شمار می‌آمدند چنانچه در نظرات بی‌بی‌خانم استرآبادی یکی از زنان برجسته قاجار بیان شده است. به طور مشابه سید جمالزاده یک نویسنده‌ی مهم ایرانی به غیبت زنان در جامعه توجه می‌کند: هیچ زنی در این کشور مردان دیده نمی‌شود... همچنین کلارا رایس مستشرق بریتانیایی، در مشاهدات خود می‌نویسد: "بیشتر کارها در دست مردان است تمام مشاغلی که توسط آنها دنبال می‌شوند نیاز به کاریدی دارند تا ذهنی."

صفا لطاف ترجمه ستاره قره باغ نژاد

صفحه ۴۴