پرونده همچنان باز است! گفتوگویی تازه با بهرام بیضایی

هر چه به فکر هر کس برسد، در [فهرست موارد لازم به اصلاح] بود. اولین سطرها، وحشت بود از فیلم ضدجنگ؛ و راه حل: حذف هر چه به جنگ مربوط است، یعنی همه فیلم. موكداً حذف حرکت دایره واری که تصویر از حیاط خانه نایی‌جان در صحنه نامه نوشتن باشو به جنوب و جنگ می‌رود و در پایان به حیاط نایی‌جان برمی‌گردد. بعدی، حذف صحنه‌های فرار باشو از بمباران. بعدی، وحشت بود از شخصیت زن مرکزی فیلم که چرا مردی بالای سرش نیست؟ و حتی جای اسم بازیگر در عنوان بندی و حجاب و رنگ لباس‌اش و رنگ لباس‌های دیگر زنان روستا و بازار. شخصا وموكدا، حذف تصویر نزدیک معرفی ناییجان، اولین تصویر که از پایین قاب برمی‌آید و تصویر را پر می‌کند؛ همچنین حذف تصاویر پیاپی زنان در روزبازار؛ تغییر زبان گفت وگوها (یعنی دوبله)؛ افزودن نواهای دلپذیر موجه و مصوب عقیدتی در صحنه‌های روستا؛ حذف صحنه آخر راندن گرازها و کلاغ‌ها از محصول و...

شهرام جعفری نژاد

صفحه ۱۲

به روایت سوسن تسلیمی

در مورد تجربه کار با بیضایی خیلی می‌شود حرف زد، اما من فقط می‌توانم از تجربه‌هایم هنگام فیلم برداری بگویم، چون متاسفانه هیچ کدام از چهار فیلمی را که با بیضایی کار کردم، در سالن سینما ندیدم. چریکه تارا و مرگ یزدگرد که به کلی توقیف شدند، باشو غریبه کوچک هم در ابتدا توقیف بود و چند سال طول کشید تا مجوز نمایش بگیرد. شاید وقتی دیگر را هم ندیدم، چون پس از فیلم برداری آن از ایران رفتم. هیچ یک از این فیلم‌ها را در سینما، روی پرده بزرگ و در میان تماشاگران هم‌وطنم ندیدم و در نتیجه، نمی‌توانم برداشتم را از این فیلم‌ها بگویم. بازیگر، چه در تئاتر و چه در سینما، در برخورد با تماشاگر است که به چگونگی کارش پی می‌برد. اما من هیچ وقت این اقبال را نداشتم که از بازخوردهای بازی هایم در فیلم‌های بیضایی مطلع شوم.

صفحه ۲۲

مشاهده و خرید نسخه‌های مجله فیلم امروز