و در فیلم‌هایم به‌طور مسلّم از حرکت اجتناب می‌کنم، در کتابهام هم همین طور. از حرکت به‌عنوان سبک، به‌ندرت استفاده می‌کنم. تقریباً به یک مكان اکتفا می‌کنم. در نوشتن و در فیلم ساختن مكان واحد است. تغییری اگر صورت بگیرد، در هر دو صورت می‌گیرد. در سینما بهتر می‌توانم خودم را بیان کنم، در سینما به خیلی چیزها می‌شود پرداخت، ولی در قالب نوشته همچو امکانی فراهم نیست. البته این سینمایی که در حال حاضر رواج دارد و اکثر فیلمهای موجود منزجر‌کننده است. ترجیح می‌دهم سینما را از صفر شروع کنم، با قواعدی بسیار ابتدایی، بسیار ساده، بدوی تقریباً، بدون جابه‌جایی‌های مرسوم، آغازی کاملاً از نو.