لنین داشت یک سیاستمدار می‌شد. او مارکسیست بود، هرچند مارکسیستی که از نسل‌های پیشین متفکرین سوسیالیست روسی الهام و تأثیر پذیرفته بود. این پژوهشگر-انقلابیِ باورمند به فلسفۀ «روشنگری»، به کمال‌پذیری نوع بشر ایمان عمیقی داشت. اما او در عین حال توانایی فزاینده‌ای داشت برای جذب عقایدی از دیگر منابع فکری. لنین گرچه خود را با واژه‌های وام‌گرفته از قاموس مارکسیسم بیان می‌کرد، اما برای کمک گرفتن جهت طراحی و تدوین استراتژی‌اش ضرورتاً باید به فراسوی جمع محدود مارکسیست‌ها می‌رفت.

صفحه 243