
آی مردم! بنده آقازادهام سرودهای که احتمالاً خواهیدش خواند، کوشیده با زبان الكن موزون و مقفّای خود مانیفستِ منظوم و مشترکِ یک «آقازاده» عزیز و پدر بزرگوار وی باشد مجتبی احمدی مرحوم دهخدا در معنای لغتِ «عظامی» آورده: «آن که به استخوانهای پوسیده، یعنی مفاخر پدران بالد...» و ابوالفضل بیهقی در شاهکار تاریخی و ادبیاش، جایی در توصیف برخی اشرافزادگان نوشته: «و هستند در روزگار ما عظاميان با اسب و استام و جامههای گرانمایه و غاشیه و جناغ که چون به سخن گفتن و هنر رسند، چون خر بر یخ بمانند و حالت و سخنشان آن باشد که گویند بابا چنین بود و چنین کرد و طرفه آنکه افاضل و مردمان هنرمند از سعایت و بطر ایشان در رنجند، والله وليالكفايه.» حالا حکایتِ ماست. صفحه ۴۱
در حال حاضر دیدگاهی برای این کتاب ثبت نشده است.
مقالات پیشنهادی
مجلههای پیشنهادی
دیدگاه خود را با ما به اشتراک بزارید