فیلمی درباره توهم 

گپی با داریوش مهرجویی، ۳۵ سال بعد

داریوش مهرجویی کم تن به مصاحبه می‌دهد. خیلی باید سرحال یا پر از غیط باشد که دعوتی برای گفت‌وگو را بپذیرد. یک بار زمان نمایش فیلم مهمان مامان، برای مصاحبه‌ای ناچار شدیم از دکتر شایگان، رفیق قدیمی‌اش و مانی حقیقی هم دعوت کنیم کنار همکارمان مجید اسلامی بنشینند تا استاد به وجد بیاید و در این دورهمی حرف بزند. برای گفت‌وگوی این شماره هم چندین بار قرار دیدار گذاشتیم اما اسـتاد نگران کرونا و واکسن بود و متاسفانه فشار خونش مرتب بالا می‌رفت و دچار سردرد و بی‌خوابی می‌شد. بی‌حوصله می‌شد و قرار ما به هم می‌خورد. اما بالاخره پیگیری‌هایم به نتیجه می‌رسد و استاد با وجود بی‌خوابی شب قبل و بیماری قبول می‌کند ساعتی با هم گپ بزنیم. البته همین شرایط باعث می‌شـود نتیجه کار در حد انتظارمان نباشد. حتی قرارمان با دخترش مونا برای عکاسی از پدر، تا مراحل نهایی پیش نرفت. ابتدا قرار بود گفت‌وگوی چند تن از همکاران مان با مهرجویی در سال ۱۳۶۶ پس از نمایش اجاره‌نشین‌ها در ماهنامه «فیلم» را جلوی روی مان بگذاریم، همان سـوال‌ها را مطرح و پاسخ‌های امروزش را جواب‌های سی وچند سال پیش او مقایسه کنیم، یک جور بازی‌گوشی ژورنالیستی که خودش هم مایل بود، اما حال استاد اجازه این بازی‌گوشـی را نداد و حاصل کار، گپی شد که شاید بخش‌هایی از آن آشنا به نظر برسد، اما به هر حال پرونده سی و پنج سالگی اجاره‌نشین‌ها باید حاوی حرف‌های تازه‌ای از سازنده‌اش هم می‌بود.

عباس یاری

صفحه ۹

مشاهده و خرید نسخه‌های مجله فیلم امروز