مجله آزما (۱۶۳)

درباره‌ی فرهاد مهراد خواننده‌ای که می‌توان صدایش را صدای اندوه مردمی دانست که در سالهای پیش و پس از انقلاب به جبر روزگار و شرایط سیاسی به ناچار سردر گریبان اندوه بردند بسیار گفته شده. اما هنوز هم درباره‌ی او ناگفته‌ها بسیار است. طلوع فرهاد به عنوان یک خواننده در سالهای دهه‌ی چهل بود. و او هم مثل بسیاری از خوانندگان جوان آن روزگار با گیتاری در دست به عرصه‌ی موسیقی آمد و با اجرای ترانه‌هایی به زبان انگلیسی و همسویی با شماری از خوانندگان غربی مطرح در آن روزگار شهرتی به هم زد. فرهاد در آن سالها بیشتر در چند کاباره که مدرن تر و پیش روتر بودند برنامه اجرا می کرد و همراه با و دگرگونی‌های پیش در عرصه موسیقی جهان، نوعی از موسیقی را به نسل جوان آن روزها شناساند که با موسیقی‌های رایج آن روز- از سنتی گرفته تا موسیقی کوچه بازاری کافه‌ای - تفاوت و به همین دلیل مورد توجه نسل جوانی که در حرکت به سوی مدرنیسم گرایش به موسیقی غرب داشت و با ظهور بیتل‌ها توجه اش به این نوع موسیقی بیشتر جلب شده بود قرار گرفت. درواقع فرهاد خواننده‌ای بود که نسل جوان و پیشرو انتظارش را داشت و یکی از خوانندگان آغازگر این نوع موسیقی در ایران بود. در آن سالها کسانی مثل واروژان و پرویز مقصدی، منفردزاده و خوانندگان جوان تر عرصه ی موسیقی. نخستین رهروان این نوع موسیقی بودند. موسیقی که نه اندوه رمانتیک عشق‌های به هجران کشیده را در خود داشت و نه از نوع موسیقی کافه‌ای بود که ملغمه‌ای از عشق‌های هجران زده را در خود داشت و نه موسیقی شاد و شنگول پیش پرده های لاله زاری را و گرچه شماری از خوانندگان جوان آن روز عینا ترانه‌های خارجی را اجرا می کردند و اکثر مخاطبان چیزی از محتوای ترانه‌ها نمیفهمیدند اما موسیقی آن ترانه ها به دلشان مینشست و از آن لذت میبردند و در چنین فضایی بود که صدای فرهاد، یکی از بلندترین صداها در موسیقی جوان پسند آن دوران شد.

صفحه18