در این دوره میرزا محسن خان تبریزی (مظاهر) از سوی شاه و دربار مأموریت یافته بود که در میان بریتانیایی‌ها بگردد و آن‌ها را به سرمایه گذاری در ایران ترغیب کند. رویتر با که در آن زمان وزیر مقیم ایران در لندن بود(بعدها سفیر هم شد) رفاقتی به هم زد اما آنها یک مشکل مهم بر سر راه داشتند: بزرگان و زعمای ایران را اصلاً نمی‌شد به همکاری با رویتر راضی کرد چون هم آلمانی بود و هم یهودی. اما این مشکل هم راه حلی یافت و محسن خان به مدد 200 هزار پوند استرلینگی که از جیب رویتر به همه رشوه داد (از جمله به مشیر الدوله نخست وزیر) کار را پیش انداخت.

صفحه65