کتاب پینوکیو

قبل از خرید کتاب پینوکیو بخوانید

آدمک چوبی‌ای که می‌خواست پسر واقعی باشد، چگونه به یکی از مشهورترین شخصیت‌های ادبیات جهان بدل شد؟ کتاب پینوکیو: آدمک چوبی (Pinocchio)، شاهکار کارلو کلودی، داستانی فراتر از انیمیشن‌های مشهور است؛ حکایتی عمیق از رشد، وسوسه و انسانیت که با ترجمه‌ی استادانه‌ی صادق چوبک، طعمی متفاوت و ماندگار در زبان فارسی یافته است.

درباره کتاب

این داستان که در اصل به زبان ایتالیایی است، در سال ۱۸۸۱ میلادی به صورت سریالی برای روزنامه‌ی بچه‌ها نوشته شد و چنان استقبالی از آن شد که به شهرت جهانی رسید. ماجرا از تکه‌چوبی سخنگو آغاز میشود که به دست ژپتوی پیر تبدیل به عروسکی به نام پینوکیو میگردد. پینوکیو برای تبدیل شدن به یک پسربچه‌ی واقعی، باید سفری پرماجرا و پرخطر را پشت سر بگذارد. ترجمه‌ی حاضر توسط صادق چوبک از روی متن انگلیسی انجام شده است.

خواندن این کتاب به چه کسانی پیشنهاد میشود؟

• کودکان و نوجوانانی که می‌خواهند با متن اصلی و کامل این شاهکار کلاسیک آشنا شوند.
• بزرگسالانی که به دنبال بازخوانی نوستالژیک قصه‌های کودکی با ترجمه‌ای ادبی هستند.
• دوست‌داران آثار صادق چوبک و ادبیات داستانی ایران.
• علاقه‌مندان به ادبیات کلاسیک ایتالیا.

معرفی نویسنده: کارلو کلودی

کارلو کلودی (۱۸۲۶-۱۸۹۰)، با نام حقیقی کارلو لورنزینی، نویسنده‌ی ایتالیایی بود که نام مستعار خود را از دهکده‌ای در توسکانی گرفت. جالب است بدانید که نویسنده خود از بچه‌های شیطان روزگار بوده و در مدرسه شاگرد و آموزگار را به تنگ می‌آورده است؛ روحیه‌ای که در خلق شخصیت بازیگوش پینوکیو بی‌تأثیر نبوده است.

جملات کتاب پینوکیو

«آنتونیوِ نجار روزی در میان خرده‌چوب‌های کارگاهش تکه‌چوبی پیدا می‌کند که به دلش می‌نشیند. با خود می‌گوید از این می‌توان پایه‌ی میز زیبایی ساخت. اما همین که نخستین تیشه را بر آن می‌زند، صدای نازک و لرزانی از دل چوب برمی‌خیزد: ـ آهسته‌تر، درد دارد! آنتونیو با شگفتی گوش می‌سپارد. هر بار که تیشه را فرود می‌آورد، ناله‌ای از چوب برمی‌خیزد. حیرت‌زده کار را رها می‌کند و چوب را به دوستش، ژپتو، می‌سپارد تا شاید او بتواند از آن چیزی بسازد... اما در کار او نیز شگفتی‌ها کم نیست. هر عضوی که می‌تراشد، جان می‌گیرد و جنبشی از خود نشان می‌دهد. بینی آدمک بی‌آنکه بخواهد دراز می‌شود، دهانش به خنده و شکلک باز می‌گردد، و دست و پا و شانه‌هایش مدام در رقص و جنب‌وجوش‌اند.»