به یاد آوردن هامپتی

من پسر بچه کوچکِ لاغر و نسبتاً ساکتی با موهای سیاه و چشمان قهوه‌ای بودم که هم مسحور دنیای اطرافم و هم سردرگم می‌نمودم. فروید از فراموشی دوره‌ی کودکی سخن می‌گوید و من گمان می‌کنم که این گفته يقيناً درباره‌ی واقعیت‌ها صادق است. هیچ کدام از معلم‌های مدرسه‌ی ابتدایی را به‌جز خانم بوش به خاطر نمی‌آورم. او زنی مهربان چهل و چندساله و کوتاه قد با موهای خاکستری بود و در سال‌های ۱۹4۰ معلم علوم در مدرسه پ.اس.68 واقع در شمال شرقی برونکس بود. تا پیش از آن تنها توانسته بودم که تکه‌پاره‌هایی از زندگی‌ام را از فراموشی نجات دهم.