کتاب نمایشنامه جشن برای بوریس

معرفی کتاب جشن برای بوریس

کتاب جشن برای بوریس یکی از مهم‌ترین نمایشنامه‌های توماس برنهارت، نویسنده رادیکال و اندیشمند اتریشی است که با ترجمه‌ی روان علی‌اصغر حداد توسط انتشارات کتاب فانوس منتشر شده است. کتاب جشن برای بوریس که نخستین نمایشنامه‌ی برنهارت محسوب می‌شود، تصویری عمیق از پوچی، رنج، و فروپاشی معنای زندگی در جهان مدرن ارائه می‌دهد. نویسنده با نگاهی تلخ و گاه گزنده، انسانِ معاصر را در مواجهه با بی‌معنایی و انزوا به نمایش می‌گذارد.

خلاصه کتاب

در نمایشنامه‌ی جشن برای بوریس، زنی معلول و بیمار که بر صندلی چرخدار نشسته، در جهانی پر از توهم و فقدان واقعیت زندگی می‌کند. او در سالروز تولد شوهرش، جشنی عجیب و مرگبار برپا می‌کند که در آن سیزده معلول دیگر نیز حضور دارند. این جشن بیش از آنکه شادی‌آور باشد، بازتابی از فروپاشی روح انسان و درماندگی او در برابر مرگ است. فضای تنگ، زبان مختصر، و روابط بی‌روح شخصیت‌ها نشان از جهانی دارد که در آن «حیات» و «مرگ» در هم تنیده شده‌اند.

موضوع کتاب

کتاب جشن برای بوریس اثری است در ژانر تئاتر ابزورد (پوچی) و نمایش روان‌شناختی مدرن که به مسائلی چون مرگ، تنهایی، توهم، فروپاشی معنای زیستن و ناتوانی انسان در برقراری ارتباط واقعی می‌پردازد. برنهارت با بیانی سرد و مینیمالیستی، جهانی را تصویر می‌کند که در آن «واقعیت» تنها بازتابی از ذهن بیمار و رنج‌کشیده‌ی انسان است.

درباره نویسنده

توماس برنهارت (۱۹۳۱–۱۹۸۹) از بزرگ‌ترین نویسندگان و نمایشنامه‌نویسان قرن بیستم اتریش است. او در هلند زاده شد و دوران کودکی سختی را در خانه پدربزرگش گذراند. بیماری طولانی‌مدت، تجربه جنگ، و مشاهده فروپاشی اخلاقی و معنوی جامعه اتریش، تأثیر عمیقی بر نگاه فلسفی و تلخ او گذاشت. برنهارت ابتدا با شعر و داستان کوتاه آغاز کرد، اما با نمایشنامه‌هایی چون جشن برای بوریس، شکارچیان و نیروی عادت جایگاه خود را در ادبیات مدرن تثبیت کرد. آثار او پر از طنز سیاه، یأس فلسفی و نقد تند نسبت به نهادهای اجتماعی و فرهنگی‌اند.

جملات کتاب

• «کسی وقت فکر کردن نداره... مردم فکر نمی‌کنند، چون برای فکر کردن وقت ندارند، و وقت ندارند چون فکر ندارند.»
• «واقعیت، چیزی جز سایه‌ی وهم نیست.»

چرا کتاب جشن برای بوریس را باید بخوانیم؟

کتاب جشن برای بوریس تجربه‌ای مهم از زبان، ذهن، و تنهایی انسان مدرن است. کتاب جشن برای بوریس نه تنها بازتابی از جهان ذهنی برنهارت، بلکه تابلویی از اضطراب و بی‌پناهی بشر در قرن بیستم است. خواندن آن فرصتی است برای رویارویی با حقیقتی که در پس ظاهر روزمره پنهان مانده است: حقیقت پوچی، مرگ و میل انسان به معنا، حتی در جایی که دیگر معنایی وجود ندارد.