احساس همدردی قدرتمندترین ابزاری است که ما را به اطرافیان‌مان پیوند می‌دهد. همدردی، مانند چسب انسان‌ها را به هم متصل می‌کند و به ما اجازه می‌دهد که بتوانیم عمیقاً درک کنیم که دیگری چه حسی دارد. در هیچ جای دیگری بهتر از شاهکار اینگمار برگمان، فریادها و نجواها، تنهایی مرگ و نیاز به ارتباط با دیگران به تصویر کشیده نشده است. اگنس، زنی که با درد و رنج فراوانی در حال مردن است، خواهان نوازش و صمیمیت دیگران است. خواهرانش عمیقاً تحت‌تأثیر موقعیت او قرار گرفته‌اند. یکی از خواهران گویی تازه از خواب غفلت برخاسته باشد، به این نتیجه می‌رسد که زندگی مجموعه‌ای از دروغ‌هاست. ولی او نه می‌تواند با اگنس تماس برقرار کند و نه می‌تواند با هیچ فرد دیگری، حتی سایر خواهرانش، رابطه‌ی صمیمانه و دوستانه داشته باشد. همه‌ی خواهران با وحشت زندگی را سپری می‌کنند، بدون اینکه قادر به حل این مشکل باشند. تنها آنا، خدمتکار منزل، بود که می‌توانست با اگنس رابطه‌ای نزدیک داشته باشد.

مدت کوتاهی پس از مرگ اگنس، روح تنها و سرگردان او به‌دنبال تماس با خواهرانش بازگشته بود. روح او با صدای ماتم‌زده و ترسان یک بچه در اطراف منزل می‌گشت بلکه .....