ماکیاولی در محیط فرهنگی ما با شهریارش شناخته شده است ولی مهمترین نوشته او گفتارهاست، و او خود در اهدائیه گفتارها، خطاب به دو تن از دوستانش، دربارة این کتاب می‌گوید: «همه آنچه را در طی سالیان دراز آموخته‌ام و از راه تجربه و مطالعه مداوم تاریخ اندوخته‌ام، در این نوشته فراهم آورده‌ام.»

عنوان این نوشته در زبان ایتالیایی «گفتارهایی دربارة نخستین ده دفتر تاریخ تیتوس لی‌ویوس» است و چنانکه خواننده هنگام مطالعة کتاب خواهد دید، ماکیاولی در آغاز هر فصل یکی از وقایع تاریخ روم را از کتاب تیتوس لی‌ویوس روایت می‌کند و آنگاه نظریات سیاسی خود را همچون ملاحظاتی بر آن واقعه بازمی‌نماید. از این رو ممکن است برای خواننده این سؤال پیش آید که چرا ماکیاولی برای نوشتن نظریات خود دربارة سیاست، بخشی باقی‌مانده از اثر تاریخ‌نگاری رومی را پایة کار خویش قرار می‌دهد و قوانین سیاست را که از راه مطالعه و تجربه کشف کرده‌است به‌عنوان ذیلی بر تاریخ روم به‌روی کاغذ می‌آورد.

یادداشت مترجم