شوپنهاور یکی از عبوس‌ترین فیلسوفان سنت غربی است و به همین دلیل به نظر می‌رسد که آثار وی محل چندان مناسبی برای جست وجوی نظریه‌ای در باب خنده نباشد. بااین‌حال٬ او نه‌فقط در شمار اندک فیلسوفانی است که در کارهایش به موضوع خنده پرداخته٬ بلکه آثار او عمدتا به علت نقش مهمی که برای بدن در فروپاشاندن عمارت‌های متبرک فلسفه‌ی روبه‌زوال قایل است٬ پُر است از هرزه‌درایی. این مسئله به نوبه‌ی خود طعنه آمیز است٬ زیر شوپنهاور برای کانت٬ این جدی‌ترین فیلسوفان که از بدن نفرتی عظیم دارد و شاید حتی از آن می‌ترسد٬ احترام فراوانی قایل است.

صفحه ۵۸