توجهی که آدم‌های مظلوم از راه مظلومیت جلب می‌کنند، تعهد نهفته آنهاست. این گروه که احساس می‌کنند فقط در صورتی شایسته دوست داشته شدن هستند که مظلوم واقع شوند و جلب ترحم نمایند، پیوسته در وضعیت بحرانی قرار دارند و از انجام هر کاری در رابطه با بدبیاری خود احساس ناتوانی می‌کنند. آنها از دلسوزی و ترحم، هم بیزار هستند و هم خوششان می‌آید. از آن خوششان می‌آید، زیرا به این وسیله توجهی را که به شدت به آن نیاز دارند و خودشان، به خود نمی‌دهند به دست می‌آورند و از آن بیزار هستند، زیرا پیوسته در وضعیت نگرانی و تشویشی که در نتیجه رویدادهای ناگوار برای آنها به‌وجود می‌آید و به ظاهر همه جا در تعقیبشان است، به سر می‌برند.

صفحه 152