کتاب نمایی روشن تر درباره مدرسه ای ست به نام «سادبری ولب» که سال ۱۹۶۸ در آمریکا تأسیس شد و همچنان پابرجاست. تعداد دانش آموزان این مدرسه از شصت نفر در سال ۱۹۶۸ به ۱۲۵ نفر در سال ۱۹۹۱ رسید. روال کاری سادبری ولی در چارچوب‌های نظام آموزشی متداول آن کشور نمی‌گنجد. در این مدرسه نه زنگ شروع و پایان کلاس وجود دارد، نه زنگ تفریح. در آنجا خبری از برنامه درسی از پیش تعیین شده، مقاطع تحصیلی و تفکیک سنی و جنسیتی نیست. دانش آموزان که چهار تا بیست ساله اند، خودشان مسئول یادگیری و استفاده از وقتشان هستند و آزادانه با همدیگر و کارمندان مدرسه در تعامل اند. آن‌ها هر ساله برای انتخاب کارمندان رأی میدهند و با همکاری کارمندان منتخب، مدرسه را اداره می‌کنند اداره مدرسه شامل رسیدگی به اموری همچون قانونگذاری، تخصیص بودجه و رتق و فتق درخواست‌ها، شکایات و تخلفات در کمیته قضایی است. هم دانش آموزان و هم کارمندان اگر از قوانین تخطی کنند، در کمیته قضایی پاسخگو خواهند بود باب گفتگو درباره قوانین وضع شده در جلسات هفتگی مدرسه که دانش آموزان و کارمندان امکان شرکت در آن را دارند باز است.