موسولینی: ظهور و سقوط دوچه

نویسنده:

کریستوفر هیبرت

داستان‌هایی هم دربارۀ نخوت، رفتارهای تصنعی و غلوآمیز موسولینی و ژست‌های پوچ و بیهودۀ او بر سر زبان‌ها بود؛ اما غالب کسانی که به دیدارش می‌رفتند او را آدم عاقل، سحّار و حتا (در کمال غافلگیری) آدمی متفاوت که منشی مردانه و بعضاً خودآگاهانه دارد، می‌یافتند. به آن‌ها گفته شده بود که موسولینی پشت میز بسیار بزرگش در اتاق فراخ و پر زرق و برق «سالا دل ماپاموندو» می‌نشیند و از همان‌جا با حالتی بی‌اعتنا آن‌ها را زیرچشمی نگاه می‌کند که دارند مسیر تقریباً بیست متری از دم در تا میزش را، در حالی که صدای پاهایشان بر موزایئک‌ها در اتاق طنین‌انداز است، طی می‌کنند یا اصلاًهیچ نگاهی به آن‌ها نمی‌کند و همین‌طور به نوشتن در پشت میزش ادامه می‌دهد.

صفحه 123