گاندی وکینگ در کلام خود

غنای روحی و ایمان مذهبی‌ای که گاندی و کینگ داشتند، گاه اندیشة واقع‌بینانه‌ای را که تشکیل‌دهندة زیربنای شیوة مبارزة عاری از خشونت است، نامفهوم و تیره‌وتار نشان می‌دهد. کندوکاوی عمیق‌تر در اندیشه و تلقی گاندی از حقیقت و نیز تأکید کینگ بر عشق، وجود عنصری ساده را در زیربنای فکری هردوی آنها آشکار می‌سازد و آن، این است که همکاری همگانی را می‌توان با توسل به شیوه‌های مقاومت عاری از خشونت، از حکومت دریغ داشت. از نگاه گاندی، این سخن بدان معناست که اگر مردم از فرمانبری فرمانروایان سرباز زنند، هیچ حکومتی نمی‌تواند به موجودیت خود ادامه دهد. در تلقی کینگ، جملة فوق چنین مفهومی می‌یابد: می‌توان همکاری را از حکومت، قوانین و سنتی که گروهی از مردم را پست‌تر از بقیه می‌شمارد دریغ کرد.