ملک گرسنه، که به اول شخص مفرد نوشته شده، سخنان شمس را بیان می‌کند. جملات از مقالات شمس تبریزی (تصحیح و تعليق محمدعلی موحد) بر می‌آیند. برای این نگارش به آثار مولانا: دیوان كبير (تصحيحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر)، مثنوی معنوی (تصحیح محمدعلی موحد)، و کتاب فیه ما فيه (تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر) رجوع کرده‌ام. و همچنین به منطق‌الطیر عطار (مقدمه، تصحیح و تعليقات محمدرضا شفیعی کدکنی) برای شرح حالات آن دو که گویی، چونان مرغان، در هفت وادی سیر می‌کردند. بارها از رساله‌ی سپهسالار (تصحیح و توضیح محمدعلی موحد، صمد موحد)، ابتدانامه‌ی سلطان ولد (تصحیح و تنقیح محمدعلی موحد، علیرضا حیدری)، مناقب‌العارفین افلاکی (تصحیحات و حواشی و تعليقات تحسین یازیجی)، و مناقب اوحدالدین کرمانی (تصحیح و حواشی بديع‌الزمان فروزانفر) نقل‌قول کرده‌ام. و برای شرح و تفسیر شهرهایی که شمس بدان جا سفر کرده بود، از سفرنامه‌ی ابن بطوطه (ترجمه‌ی محمدعلی موحد)، مسافرِ مراکشی اهل طنجه، که بین سال‌های ۷۲۵ تا ۷۵۴ ق / ۱۳۲۵ تا ۱۳۵۳ م صد و بیست هزار کیلومتر پیموده بود، استفاده کردم.

در خاتمه، شایسته می‌دانم از آقای‌دکتر ایرج شهبازی سپاس‌گزاری کنم؛ زیرا تا به مقصود مرا راهنمایی کردند.

البته آثار عرفان‌پژوهان معاصر ایرانی و غربی را هم طبیعتاً بررسی کردم.

روزی برای فیلم‌نامه‌ای درباره‌ی مولانا، نوشته‌ی ژان کلود کریر، در لواسان، خدمت استاد موحد رسیدم. به من سفارش کردند دنبال آتش روم، آن را بجویم، به سوختن مولانا و دیگر صوفیان بنگرم تا شاید پخته شوم.

نهال تجدد