انسان تنها مخلوقیه که مصرف می‌کنه بدون این‌که چیزی تولید کنه. شیر نمی‌ده، تخم نمی‌ذاره، زورش نمی‌رسه خیش رو بکشه، اون‌قدر سریع نمی‌دوه که بتونه خرگوش‌ها رو بگیره. بااین‌حال سرورِ تمام حیوون‌هاست. اون‌ها رو به بردگی می‌گیره، و عوضش به‌شون فقط ان‌قدر می‌ده که از گشنگی تلف نشن. به برکت کار و زحمت ما، زمین زیر کشت می‌ره، تپاله‌مون کود می‌شه و حاصل‌خیزش می‌کنه؛ با این همه یک حیوون هم نیست که جز پوستِ تنش از دارِ دنیا چیزی داشته باشه. شما، ماچه‌گاوها که این‌جا روبه‌روم نشسته‌ید، پارسال چندهزار لیتر شیر دادید؟ و این همه شیر که می‌بایست مایه‌ی پرورش گوساله‌های خوش‌بنيه بشه کجا رفت و چی شد؟ هر قطره‌ش از حلقوم دشمن‌هامون پایین رفته. و شما خانوم‌مرغ‌ها، پارسال چند تخم گذاشتید، و چند تا از این تخم‌ها آخرسر جوجه شدند؟ بقیه‌شون رو بردند بازار فروختند و پولش رو هم جونز زد به جیب.