مردگان بی کفن و دفن

نویسنده:

ژان پل سارتر

عصر رنسانس هرچند خشونت جنون را مهار کرد٬ به آن مجال داد آزادانه ابراز وجود کند؛ عصر کلاسیک اما٬ با اعمال زوری غریب صدای آن را خاموش کرد.

دکارت در مسیر شک٬ در کنار رویا و صورتهای متفاوت خطای ذهن٬ با جنون هم مواجه شد. امکان دیوانه بودن آیا اين خطر را در بر ندارد که او را از تن خود بی‌بهره کند٬ همچنان که ممکن است دنیای خارج به واسطه خطا ناپدید گردد به هنگام د دیدن رؤیا به خواب فرو رود؟