
سخن دقیقی است اگر بگوییم که آفرینشِ معانی به خودی خود فضیلتی محسوب نمیشود. پیشداوری، خودفریبی، تحریف، بدفهمی، و ایجاد تصور کاریکاتوری از امور، همگی، فرآوردۀ ذهنِ سازنده و خلّاقاند. متأسفانه، اندیشههایی که انسانها میآفرینند معمولاً مبهم و بیبهره از یکپارچگی است، با تناقض، جامعهمحوری، و خودمحوری همراه است، وهیچ بینش اساسی در آنها وجود ندارد. علتش این است که ذهن انسان، در حالتِ طبیعی، خودمحوراست.
صفحه 82
در حال حاضر دیدگاهی برای این کتاب ثبت نشده است.
مقالات پیشنهادی
کتاب های پیشنهادی
دیدگاه خود را با ما به اشتراک بزارید