سودابه 

چرا خشنود نباشم از پیروزی سیاوش نامور؛ که به مردی می‌گراید؛ و مردان را میدان‌هاست تا بتازند. کدام کس به سزاتر از سیاوش تا جهان به دلخواه بسپرد و هر بلندی زیر شم بادپای سیاهش پست کند؟ او سپاهی زیر فرمان دارد و سودابه فرماندهی خوالیگران نیز نیست! آنان زن نیستند ــ بسته‌ی گهواره‌ی کودکی ـ مردند و در می‌نوردند؛ در مغاک و کوه و بیابان، چراگاه و پالیز و دشت، شکار و چوگان و سواری، و کارزار و هماوردی! می‌تازند از آزمونی به دیگر آزمون؛ از هر پیروزی به پیروزی دیگر؛ و همه جا درفش نام خویش را بر دوش می‌برند. سودابه چه بهره از جهان دارد جز چهاردیواری بر گرد خویشتن بسته‌تر از هر بسته ـ که در آن خون می‌خورد و می‌پژمرد و می‌کاهد؟ مگر که گاه از روزن آوازه‌ی پیروزی سیاوش بشنود و گره در گلو بندد تا دم بر نیاورد!