سخن مترجم

آشنایی من با اسکار وایلد به سال‌های بس دور، به دوران دبستان باز می‌گردد. در آن سال‌ها ترجمه چند نوشته او از جمله «بلبل و گل سرخ» و «مرگ نرگس» را در دفتری که خواهر بزرگم با خطی خوش برای خود ترتیب داده بود خواندم و زیبایی غمناک آن نوشته‌ها سخت بر ذهن کودکانه من اثر نهاد. چند سال بعد که در دبیرستان بودم، یعنی در سال‌های دهه ۱۳۴۰، سایر آثار او چون چکامه زندان ریدینگ، از اعماق، تصویر دوریان‌گری و نمایشنامه‌های معروف او را که به فارسی ترجمه شده بود با شور و شوق فراوان مطالعه کردم. سالومه نیز در همان سال‌ها ترجمه شد و انتشارات کتاب‌های جیبی آن را منتشر کرد. اما پیش از آن نیز ترجمه‌هایی از این نمایشنامه منتشر شده بود، از جمله ترجمه‌ای که بنگاه ترجمه و نشر کتاب منتشر کرده بود. اسکار وایلد از نویسندگانی است که دوستشان داشته‌ام و هنوز هم برایم جذاب هستند و گاه و بی‌گاه به نوشته‌های ایشان باز می‌گردم. زبان بسیار زیبا، تخیل سرشار و نامتعارفش ، نکته پردازی‌های هشیارانه و بی‌مانندش که با طنزی تلخ و گاه بسیار گزنده در آمیخته و نیز هنجارشکنی و عصیان او در برابر جامعه متفرعن و محافظه کار انگلستان عصر ویکتوریا همواره برای من جذاب بوده است.