حواس جمع بودن

یونانیان باستان داستان مردی را که همواره حواس‌پرت بود جاودانه کردند. چیزی را که در آرزوی به دست آوردنش هستیم ولی دست‌مان به آن نمی‌رسد به‌خاطر نام او «وسوسه‌انگیزا» می‌نامیم. داستان این است که زئوس پدر تانتالوس او را  برای عذاب کشیدن به عالم ارواح تبعید می‌کند. در آنجا خود را وسط استخر آبی می‌یابد که میوه‌های رسیده‌ی درختی بالای سرش آویزان است. نفرین بی‌خطری به‌نظر می‌رسد، ولی وقتی تانتالوس می‌خواهد میوه بچیند، شاخه‌ی درخت از او دور می‌شود و دستش به آن نمی‌رسد. وقتی خم می‌شود تا از آب خنک استخر بخورد، آب عقب می‌رود و او هرگز نمی‌تواند عطشش را فروبنشاند. عذاب تانتالوس این بود که حسرت چیزهایی را که آرزو می‌کرد بخورد، ولی هرگز نتواند آن‌ها را به چنگ بیاورد.

باید یونانیان باستان را به‌خاطر حکایت‌هایشان تحسین کنید. بهترین تصویر را از شرایط انسان ترسیم کرده‌اند. همواره در پی رسیدن به چیزی هستیم: پول بیشتر، تجربه‌ی بیشتر، دانش بیشتر، منزلت اجتماعی بیشتر، از «هرچیزی» بیشتر می‌خواهیم یونانیان باستان فکر می‌کردند این بخشی از نفرین فانی و جایزالخطا بودن انسان است و از این داستان استفاده کردند تا نیروی تمایلات بی‌وقفه‌مان را نشان دهند.