زمانی بود که انتظار داشتم پیش از مردن، کاری را به سرانجام برسانم. می‌خواستم ببینم این جهان، به سبب گفته‌ها و کرده‌هایم، به‌ نحوی تغییر کرده است. من این امید و انتظار فردی را پاس می‌دارم همان‌طور که اکنون این انتظار کیهانی را پاس می‌دارم که این سیاره، چند میلیون سال دیگر باقی باشد. اما نه، چشم‌های من روزی به روی همان جهانی بسته خواهد شد که روزی باز شده بودند. اما در این بین، حیات آفریننده جهانی، ‌مانند رودخانه‌ای به سوی غایتی نادیده و نامتصور در حرکت است و زندگی من - که نه ذره‌ای بی‌مقدار بلکه قطره‌ای از این سیلاب عظیم است – انگیزه خود را به حرکت رو به پیش به سوی تقدیر عرفانی وانهاده است.

صفحه 98