بنابر آنچه گفته شد به قدر کافی روشن است که اصل آبروی شهسواری به هیچ‌وجه در فطرت انسان منشا اولیه ندارد. پس اصلی تصنعی است و منشا آن را به آسانی می‌توان یافت. ظاهرا فرزند زمانی است که مشت‌ها ورزیده‌تر از مغزها بودند و کشیشان، عقل را به زنجیر می‌کشیدند، یعنی عصر تقدیس‌شده قرون وسطی و شهسواران آن. در آن زمان مردم از خداوند کریم نه‌تنها انتظار مراقبت داشتند، بلکه داوری را نیز به او وامی‌گذاشتند. درنتیجه موارد مشکل حقوقی توسط دادگاه‌های مقدس یا با احکام الهی داوری می‌شدند: این داوری، به استثنای موارد اندک عبارت از دوئل بود که نه‌تنها در میان شهسواران، بلکه در  میان مردم عادی نیز انجام می‌شد. نمایشنامه هنری ششم اثر شکسپیر نمونه خوبی برای این مدعاست.

صفحه ۱۱۰