کتاب خیز خام با اتکا بر اسناد عمدتاً منتشر نشده، روایتی از تاریخ تاکنون نانوشته زندگی مستمندان در عصر پهلوی طی فاصله زمانی اردیبهشت ۱۳۰۹ تا یکم شهریور ۱۳۲۰ به دست می‌دهد: برشی از زندگی گدایان و ولگردان و عجزه و ارامل و بینوایان و بی خانمانان و در راه ماندگان و بیکاران فقیر و یتیمان بی کس و مجانین بی سرپناه و کوچندگان تهی دست و سالمندان بی چیز و از کار افتادگان بی بضاعت. نویسنده در پی تاریخ نگاری اجتماعی با رویکرد تاریخ از پایین، سنت مسلط میان مورخانی را به پرسش میگیرد که انواع کامیابی‌ها و ناکامی‌ها در قلمروهای گوناگون جامعه طی دوره پادشاهی رضاشاه پهلوی را بیش از هر کس و هر چیز به شخص پادشاه نسبت می‌دهند و متقابلاً فاعلیت‌های فراموش شده انواع فرودستان در دگرگونی‌های اجتماعی را کماکان در طاق نسیان می نهند.