مجتهدی اشتباه‌های خود را می‌پذیرفت و مسئولیت آنها را بر عهده می‌گرفت. دره مورد اقامت جوانان ایرانی در خارج از کشور افسوس می‌خورد و می‌گفت:

بنده و امثال من لایق نگهداری این جوان‌ها نبودیم. دلم از این می‌سوزد: این همه ثروت بایست در خارج از مملکت باشد. توی مملکتمان هیچ چیز نباشد. این تقصیر من و امثال من است. این را از ته دل می‌گویم و دلم می‌سوزد به هر محصلی که در دبیرستان البرز می آمد با من خداحافظی کند برود به خارج، گفتم، «دو چیز را فراموش نکن» ـ معذرت می‌خواهم ـ «یکی زن خارجی نگیر، به علت این که هم او را بدبخت می‌کنی و هم خودت را. دوم فراموش نکن از این مملکت رفتی، باید برگردی به این مملکت.» این دو اصل را به اینها گفتم، «اگر گوش نکنی، حیف از آن زحمتی که من کشیدم برای تو. ـ به او می‌گفتم ـ علناً جلوی پدرش که می‌آمد با من خداحافظی کند. متأسفانه وضع‌مان طوری شده که کانادا را متمول کردیم از لحاظ جوانان فاضل. آمریکا را متمول کردیم از لحاظ جوانان فاضل. اروپا را متمول کردیم از لحاظ جوانان فاضل. ایران را فقیر کردیم از لحاظ جوانان فاضل. تقصیر من و امثال من است.