جین ایر

نویسنده:

شارلوت برونته

رفتارش مودبانه بود. لهجه‌اش به نظرم کمی غیرعادی آمد – لهجه‌اش خارجی نبود، اما انگلیسی انگلیسی هم نبود. هم سن و سال آقای راچستر به نظر می‌رسید – سی چهل ساله. رنگ‌پریده بود، وگرنه مرد خوش‌قیافه‌ای می‌نمود، بخصوص در نگاه اول. اما با نگاه دقیق‌تر چیزی در قیافه‌اش دیده می‌شد که خوشایند نبود – لااقل به‌نظر من. صورتش بقاعده بود، اما زیادی شُل بود. چشم‌هایش درشت و خوش‌ریخت بود، اما جان نداشت، خالی و بی‌حالت بود – لااقل به‌نظر من.

صفحه ۲۷۶