حال و آینده

در یادداشت‌های زندان دل مشغولی گرامشی بیشتر متوجة تحلیل گذشته و جست‌وجوی قوانین تاریخی بود نه تجویز شیوه‌های به‌خصوصی برای عمل کردن در آینده با طراحی جزئیات جامعة جدیدی که در شرایط روزگار زندگی خودش می‌بایست خیلی بعید به نظر آمده باشد. با این وجود، ضمن این‌که تشخیص داده بود که تا به ثمر رسیدن انقلاب هنوز راه بلندی باقیست و تا فروپاشی نظم سرمایه‌داری فاصله زیادی وجود دارد، او به طور فزاینده‌ای به کشوری علاقه‌مند می‌شد که به‌نظر می‌آمد سرمایه‌داری در آن سامان خودش را به موفق‌ترین وجه ممکن با مقتضیات سدة بیستم تطبیق می‌دهد: ایالات‌متحد امریکا. یکی از مجموعه یادداشت‌های بعدی او به نوشته‌هایی اختصاص یافت - که برخی از آن‌ها رونوشت با طرح جدیدی از نوشته‌های قبلی بودند - که او خودش به آن‌ها عنوان «امریکاباوری و نوردیسم» داده بود.

به باور گرامشی، صنعت‌گرایان امریکا بر صنعت‌گرایان اروپایی مزیت‌هایی داشتند، چرا که آ‌ن‌ها قادر بودند در درون یک ساختار اجتماعی ساده‌تر عمل کنند که به نظر او شبیه عصر پیشین اروپا بود، ضمن این که در عین حال از مزیت‌های سازمان مدرن و تکنولوژی مدرن برخوردار بود.