«کسانی هستند که از بیست سالگی شروع به جان کندن می‌کنند.» این حرف صادق هدایت است، بزرگ‌ترین نویسنده ایران نوین، کسی که درست شرح همین جان کندن را نوشته است. همه جادووجنبلی که کرده‌اند تا مگر آفت هدایت به جان کسی نزند و خودکشی او یک امر شخصی تلقی شود برای این بوده که نخواسته‌اند همین نکته را ببینند: از زندگی بیزار بود، وجودش اشكال داشت، دیوانه بود، انحراف داشت، بازمانده گروهی بود که دورانش به سر رسیده بود. خب، که چه؟ هر اثری همین است؛ هر اثری بازتاب طنین غیرشخصی‌ترین عناصر زندگی آدمی در قالب فردی‌ترین و مخفی‌ترین آن‌هاست. منتها هدایت زنده به گور، فردی به معنای معمولی کلمه نبود.

صفحه ۱۵