فرسایش محدودیت‌های هویت اخلاقی 

امکان اینکه احساس همدردی مانع از اقدامات سیاست‌گذاران شود بسیار کم است. 

مردمی که بمب‌ها بر سرشان فرو ریخت همواره در دوردست‌ها بودند و دیده نمی‌شدند. همچون محاصره، در اینجا نیز حس هویت اخلاقی بهترین ترمز سیاست‌ها بود. کسانی که این مبارزه را هدایت می‌کردند هرگز خودشان را آدم‌هایی نمی‌دانستند که کودکان را در طوفان آتش کباب می‌کنند.

گاهی تردید دربارة هویت اخلاقی ظاهر می‌شد. چرچیل که در بیشتر مدت جنگ از طرفداران بمباران منطقه‌ای بود دست‌کم یک بار چنین احساسی داشت. در ژوئن سال ۱۹۴۳، هنگام بازی چکرز با ریچارد کیسی نخست وزیر استراليا فيلم بمبارانی را که از هوا گرفته شده بود تماشا می‌کرد. به سمت کیسی برگشت و پرسید: «مگر ما حيوانيم؟ فکر نمی‌کنی دیگر شورش را در آورده‌ایم؟  ولی همچون دوران محاصره، این احساسات نیز می‌توانستند رنگ ببازند. حمله به هامبورگ، درامشتات و درسدن هنوز انجام نشده بود.