«... اندیشه، شناخت نیست بلکه توانایی تمیز نیک از بد و زیبا از زشت است و این توانایی می‌تواند، دست کم برای من، در لحظه‌هایی کمیاب وسیله پیش‌بینی فاجعه‌ها باشد...» ... موضوع اندیشه نمی‌تواند جز چیزهای دوست داشتنی - زیبایی، حکمت، عدالت و غیره ـ باشد. زشتی، نبود زیبایی، نبود دادگری، و نبود نیکی است... یعنی بدی و زشتی اصالت یا جوهری ندارند تا اندیشه بتواند به آنها بپردازد... - «واقعیت اسفبار این است که بخش بزرگ بدی‌ها را کسانی مرتکب می‌شوند که هرگز تصمیم به بد بودن یا خوب بودن نمی‌گیرند...، آنها که توانایی اندیشیدن ندارند.» و این است آنچه اندیشمند بزرگ، هانا آرنت در این رساله کوتاه می‌گوید، می‌پژوهد و از عهده آن برمی‌آید.

پشت جلد