«بله. ولی کسان دیگری هم بودند که دوست‌شان داشتم؛...چون آسایش دیگران برایم مهم است،خوشحالم که با بیان احساساتم ناراحت‌شان نکرده‌ام. حالا با هیجان کمتری می‌توانم درباره‌اش فکر کنم و حرف بزنم. نمی خواستم به خاطر من ناراحتی بکشی. راستش من خودم هم دیگر آن‌طور نارا‌حت نیستم. خیلی چیزها هست که نشان می‌دهد درست عمل کرده‌ام. یادم نمی‌آید که بی عقلی و ندانم کاری کرده باشم و کسی را آزار داده باشم. تا جایی که توانستم تحمل کردم و نگذاشتم ناراحتی‌ام به دیگران منتقل شود.

صفحه 71