عکس حتما از چیزی که دیگر نیست نمیگوید، بل قطعا از چیزی که بوده است میگوید. این تمایز، قطعی است. پیشروی یک عکس، خودآگاهیمان حتما راه نوستالژیک یادمان و خاطره را پی نمیگیرد (چقدر عکسها که بیرون زمان شخصی قرار دارند)، بل از آن رو که تمامی عکسها در جهان حضور دارند، به راه یقین میرود: گوهر عکس تصدیق چیزی است که باز مینمایاندش. روزی، از طرف یک عکاس تصویری از خودم به دستم رسید که زمان گرفتنش را نمیتوانستم به یاد آورم.
صفحه 106
در حال حاضر دیدگاهی برای این کتاب ثبت نشده است.
مقالات پیشنهادی
کتاب های پیشنهادی
دیدگاه خود را با ما به اشتراک بزارید