قضیه‌ی یهودی (۱۹۸۴ تا ۹۴)

«دلم می‌خواهد نیرویی بیابم تا آنچه موراندی برای بطری‌ها کرد، من هم برای یهودی‌ها بکنم.»

(کیتای، نخستین مانیفست دیاسپوريست)

گرچه کیتای از حدود ۱۹۷۵ علاقه‌ی فراوانی به موضوعات يهودی پیدا کرده بود، این مشغله تا حدود یک دهه‌ی بعد در مرکز نقاشی او قرار نگرفت. او می‌گوید مطالعه‌ی آثار بنیامین «در چرخش‌ام به منظر یهودی در هنر حیاتی بود». بنیامین به نوبه‌ی خود او را به نوشته‌های کافکا هدایت کرد که هنوز هم غرق مطالعه‌اش است. او هدف کلی و مقصود تلاش‌هایش را «تکرار سزان و دُگا و کافکا پس از آشویتس» می‌داند.