ترجمه‌های عبدالحسین نوشین
عبدالحسین نوشین در تربت حیدریه به دنیا آمد. پدرش، محمد باقر نوشین معروف به سلطان الذاکرین از واعظان خوش صدا بود.
پس از دوران تحصیل ابتدایی، در مدرسه فرانسوی سن‌لوئی ادامه تحصیل داد و به هنگام دریافت دیپلم، نامش در فهرست صدنفره محصلان اعزامی به خارج ثبت شد. در فرانسه با آن‌که قرار بود تاریخ و جغرافیا بخواند، به تولوز رفت و در مدرسه تئاتر نام نوشت و از همین رو هزینه تحصیلی‌اش قطع شد و به ایران بازگشت.
او چند سال بعد، با عرضه یکی دو نمایش و انتشار یک فرهنگ فارسی به فرانسه، مبلغی فراهم کرد و دوباره به اروپا بازگشت. پس از بازگشت از این سفر بود که کار جدی نمایشی خود را آغاز کرد.
برگزاری هزاره فردوسی با حضور ایران‌شناسان غربی، فرصت خوبی برای نوشین فراهم آورد و توانست سه نمایش‌نامه را با الهام از شاهنامه، در برابر آنان روی صحنه ببرد. در همین سال با همکاری همسرش، لرتا، تئاتر فردوسی را بنیاد نهاد.
نوشین سفر دیگری هم به اروپا داشت. در آغاز در جشنواره تئاتر مسکو شرکت کرد و بعد، در آستانه جنگ جهانی دوم رهسپار فرانسه شد و تحصیلات خود را در زمینه تئاتر، زبان و ادبیات فرانسه ادامه داد..
آثاری که عبدالحسین نوشین ترجمه کرده است:بانو با سگ ملوس (آنتوان چخوف)، و چند داستان از نویسندگان شوروی، حکایت غم بار، داستان‌های برگزیده از چخوف، سه داستان عاشقانه، عشق بی پایان، نخستین عشق، هیاهوی بسیار برای هیچ، کمدی در پنج پرده، (بن جانسون)، اتللو، شکسپیر، برگردان شعرها از نیما یوشیج، پرنده آبی، روسپی بزرگوار، اصول علم اقتصاد، مزد، بها، سود، مانیفست حزب کمونیست
منبع: ویکی‌پدیا
