بی سواد نوعی حدیث نفس نویسنده است. آگوتا کریستوف در این داستان، کل زندگی اش را با دور تند از نظر می‌گذراند؛ از کودکی و عشق به خواندن و نوشتن تا دوران جنگ، تبعید و تبدیل شدن به نویسنده ای معروف. همه ی این‌ها، مثل داستانی فشرده و موجز روایت می‌شود. با جمله های کوتاه و ساده و مینی مالیسم خاصی که کریستوف در آن استاد است. سرچشمه ی اصلی رمان دفتر بزرگ را می شود در این اثر یافت.

داستان‌های مجموعه ی فرقی نمی‌کند شعرهایی هستند که به نثر نوشته شده اند، آمیخته به سوررئالیسم و رنج بودن. این رنج را می‌شود در همه ی آثار کریستوف دید اما او همیشه دنیای تلخ و سیاه آثارش را با طنزی ظریف ترکیب می‌کند تا پذیرفتنی و حتی بسیار خواندنی شوند.