هدف زندگی چیزی نیست جز آنکه مجموعه زندگی بتواند از انسان موجودی با هویت و والا و مفید بیافریند و او را «مرکز ثقل» همه تحولات و تغییرات و دگرگونی‌ها قرار دهد پوچی زندگی چیزی نیست جز آنکه مجموعه زندگی انسان را به موجودی غیر فعال و کنش پذیر و و بی خاصیت مبدل کند و در عبور خود از سرزمین خاکی، حیاتی غریزی چون حیات حیوانات داشته باشد. حاصل زندگی باید این باشد که «من» چیزی بیافرینم و خود منشاء حرکتی باشم و آوار ذهن و اندیشه و حرکتم را بر زندگی خراب کنم و نه آنکه خود زیر آوار زندگی قرار گیرم و واکنش‌هایم را غرایز حیوانی تعیین و تبیین نماید. من باید «کنش» باشم و زندگی در برابر من واکنش معکوس آن مراهیچ و پوچ بار می آورد.